جمعی از اعضا و کنشگران جامعه کوییر ایران و افغانستان با صدور مانیفستی خطاب به اپوزیسیون و کلیت جامعه ایران، با اشاره به تاریخچه مبارزات آزادی‌خواهانه این جامعه، به شرح مطالبات گروه‌های مختلف جنسی و جنسیتی در جریان خیزش انقلابی مردم ایران پرداختند.
این مانیفست با مشارکت جمعی از اعضای جامعه کوییر در ایران، افغانستان و نقاط مختلف جهان تهیه شده و به امضای ۷۰ نفر از کنشگران کوییر رسیده است. کنشگران کوییر در همین حال خاطرنشان کرده‌اند که این مانیفست نماینده و بیانگر تمامیت جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو نیست.
کنشگران کوییر در مانیفست خود با اشاره به اینکه جرقه انقلاب کنونی با مبارزه علیه تبعیض جنسیتی شکل گرفته، بر ضرورت تغییر وضعیت سیاسی و اجتماعی جامعه کوییر، به عنوان بخشی که شدیدترین تبعیض و آپارتاید جنسیتی را تجربه کرده، تاکید کردند.
این مانیفست افزود: «اعضای این جامعه به درازای تاریخ بابت هویت جنسی، جنسیت، بیان و هویت جنسیتی خود تحت تبعیض و خشونت نظام‌مند متاخر از مردسالاری بوده‌اند و در طی تاریخ معاصر ایران، قوانین رژیم فاشیستی و توتالیتر جمهوری اسلامی نمود بارزی از کوییرفوبیا و ضدیت تمام عیار با جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو است.»
احکام اعدام و شلاق، جنایت‌های پزشکی همچون انجام روش‌های متعدد تبدیل درمانی، سلب مالکیت و استقلال افراد ترنس، شرایط غیراستاندارد و تبعیض‌آمیز دسترسی به خدمات بازتایید جنسیت، عمل‌های جراحی نادرست بر روی افراد میان‌جنسی، ترویج پروپاگاندای کوییرستیزانه، وجود قوانین تسهیل‌کننده خشونت علیه جامعه کوییر و منع هرگونه فعالیت گروهی اعضای این جامعه، از جمله موارد خشونت و تبعیض نظام‌مند علیه جامعه کوییر است که در این بیانیه به آن اشاره شده است.
نویسندگان این مانیفست خطاب به اپوزیسیون و جامعه ایران ۴۶ مطالبه خود را در جریان خیزش انقلابی مطرح کردند که جرم‌زدایی از انواع روابط کوییر، حق ایجاد تشکل، منع هرگونه روش تبدیل درمانی شهروندان کوییر، به رسمیت شناختن هویت جنسیتی افراد باجنسیت غیردوگانه و ترنس، دسترسی به خدمات پزشکی بازتایید جنسیت، قوانین مقابله با خشونت و تبعیض علیه شهروندان ال‌جی‌بی‌تی‌کیو، به ویژه کودکان و نوجوانان کوییر، از جمله این مطالبات است.
در ۱۴ آبان ماه و در میانه خیزش انقلابی مردم ایران، صدها کنشگر کوییر در کارزاری در اعتراض به اقدام عوامل بسیج در آتش زدن پرچم رنگین‌کمان در مقابل سفارت بریتانیا، خطاب به نخست‌وزیر انگلیس خواستار پاسخگو کردن جمهوری اسلامی در ارتباط با این تهدید و نفرت‌پراکنی علیه جامعه رنگین‌کمانی ایران شدند.
ده روز پس از این کارزار، در روز سه‌شنبه ۲۴ آبان عکس بالا رفتن پرچم رنگین کمان در خیابان‌های ایران منتشر شد.
این تصویر که در آن یک معترض در آمل بدون حجاب اجباری پرچم رنگین کمان را بالا برد، با سلسله‌ای چشمگیر از انتشار تصاویر دیگر از نمایش پرچم، بوسه و شعارنویسی معترضان کوییر در جریان خیزش انقلابی در ایران همراه شد.
از سوی دیگر، کنشگران کوییر ماه‌هاست که درباره صدور حکم اعدام علیه دو فعال جامعه خود، زهرا صدیقی همدانی و الهام چوبدار، به شدت ابراز نگرانی کرده و خواستار اقدام جامعه جهانی برای جلوگیری از اعدام این دو نفر شده‌اند.
در حالی که بسیاری از افراد کوییر در ایران در خانواده‌های خود با خطر جنایت‌های ناموسی، از جمله قتل مواجه هستند، این بخش از شهروندان طبق قوانین جمهوری اسلامی نیز در خطر اعدام و سایر روش‌های قصاص قرار دارند.
مقامات جمهوری اسلامی به صورت علنی افراد کوییر را با القابی ناپسند مورد خطاب قرار داده و در اظهارات مختلف آنها را «منحرف» و «بیمار» می‌خوانند.
این در حالی است که بر اساس گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس جمهوری اسلامی، در سال تحصيلی ۸۷-۸۶ بیش از ۱۷ درصد از دانش آموزان ایران خود را همجنس‌گرا خوانده‌اند.
سازمان عفو بین‌الملل پیشتر در پی اقدامات خشونت‌آمیز علیه اعضای جامعه کوییر از سوی حکومت، خانواده و جامعه اعلام کرده بود که قوانین جمهوری اسلامی ارتکاب جنایت علیه همجنس‌گرایان را «مجاز» کرده است و «حملات خشونت‌آمیز و مرگبار علیه این افراد را به دلیل گرایش جنسی واقعی یا هویت جنسیتی آنها قانونی می‌داند.»