سی‌ان‌ان با انتشار مقاله‌ای به اختلال کم‌میلی جنسی در مردان و تحقیقات انجام شده درباره روش‌های درمان احتمالی آن پرداخته است. ترجمه‌ای از این مقاله را در ادامه می‌خوانید.
معاشرت با همکلاسی‌های دگرجنسگرا بود که به پیتر (نام مستعار) نشان داد احساس او درباره سکس با آن‌ها فرق می‌کند.
پیتر می‌گوید که هیچ‌وقت پورن دوست نداشته اما وقتی همکلاسی‌هایش این‌جور چیزها را مایه خنده می‌کردند، او هم با جماعت همراه می‌شده.
پیتر ۴۴ ساله و بریتانیایی، می‌گوید که هیچ‌وقت به همکلاسی‌هایش نگفت که او مثل آن‌ها به سکس نگاه نمی‌کند چون اگر به عنوان یک مرد چنین چیزی می‌گفت، از آن جمع طرد می‌شد.
وقتی پیتر با زنان وارد روابط جدی و درست و حسابی شد اما چیز دیگری هم درباره خودش فهمید و آن این بود که او به اندازه شرکای جنسی‌اش، میل جنسی نداشت.
پیتر اغلب بهانه می‌آورد که خسته است یا استرس و ... دارد تا از زیر برقرار کردن رابطه جنسی در برود. اما این‌طور هم نبوده که این زنان برای او جذاب نبوده‌اند، فقط این که برای سکس پیشقدم شود به ذهنش خطور نمی‌کرده است.
سال ۲۰۲۱ بود که پیتر به آگهی استخدام برای پژوهشی برخورد که از داوطلبان مرد می‌خواست در انجام تحقیقی درباره اختلال کم‌فعالی میل جنسی، موسوم به اچ‌اس‌دی‌دی در مردان شرکت کنند.
در این پژوهش، محققان تیم در تلاش بودند که ببینند آیا می‌توانند با تزریق کیس‌پِپتین، هورمون محرک جنسی، میل جنسی داوطلبان را افزایش دهند یا نه؟
کیس‌پپتین نقشی کلیدی در تولید مثل بازی می‌کند و بدون سطح کافی آن، کودکان به سن بلوغ نمی‌رسند.
پیتر که به گفته خودش در روابط بلندمدت‌تر و متعهدانه‌تر میل جنسی بیشتری داشت، به عنوان داوطلب ثبت‌نام کرد تا بکاود و ببیند که شاید عدم تعادل هورمونی بیولوژیک دلیل کم‌میلی او به سکس است.
پس از آخرین جلسه حضور به عنوان داوطلب در تحقیقات، پیتر متوجه چیز «فوق‌العاده‌ای» شد: ناگهان دلش می‌خواسته برای سکس پیشقدم شود.
او احساسش را به این شکل توصیف کرد که حس نمی‌کرده این ذهنش است که چیزی به یاد می‌آورده بلکه بدنش از او چیزی طلب می‌کرده.
او گفت که از آن پس بیشتر برای سکس پیشقدم شده و این موضوع به بهبود روابط او با شریک زندگی‌اش بسیار کمک کرده است.
نقش‌بسته روی مغز
متخصصان معتقدند اچ‌اس‌دی‌دی دست‌کم ۱۰ درصد زنان و هشت درصد مردان را درگیر می‌کند.
گرچه این ارقام بالا به نظر نمی‌رسند اما به نظر استنلی التاف، استاد روان‌شناسی دانشکده پزشکی کلیولند در اوهایو، «مردان حتی خجالت می‌کشند به دکتر بروند».
التاف دلیل خودداری مردان از مراجعه به پزشک برای حل این مشکل را در این دانست که مردان قرار است به‌طور اغراق‌آمیزی «نرینه» رفتار کنند.
التاف که در پژوهش مربوط به تاثیر کیس‌پپتین بر میل جنسی مردان شرکت نداشته است، تاکید کرد که اذعان به مشکل میل جنسی داشتن برای مردان دشوار است.
او گفت اغلب مردانی را که برای مشکل کم‌میلی جنسی نزد او فرستاده می‌شوند، شریک عاطفی و جنسی آنان (به مطب) فرستاده است.
به گفته التاف، برای این که در مردان تشخیص مشکل اختلال کم‌فعالی میل جنسی داده شود، آن‌ها نباید هیچ مشکل دیگری در تغییر سطح میل جنسی مثل مشکلات نعوظ و انزال زودرس داشته باشند.
به گفته التاف، بی‌میل شدن جنسی به دلیل مشکل در عملکرد جنسی یک چیز است و رایج است اما اختلال کم‌فعالی میل جنسی در مردان به کلی داستان دیگری است.
او گفت که اختلال اچ‌اس‌دی‌دی، شامل غیاب افکار اروتیک و بی‌میلی جنسی است که باید دست‌کم ۶ ماه به همین شکل بوده باشد و اختلال دیگر و عامل دیگری هم برای آن مشاهده نشود: «یعنی قرار نیست به دلیل افسردگی یا اثرات جانبی قرص افسردگی یا مشکلات رابطه باشد.»
دکتر شریل کینگزبرگ، روان‌شناس بالینی و استاد دانشگاه کِیس وسترن ریزرو(که او هم که در تحقیقات مربوط به تاثیر کیس‌پپتین بر میل جنسی مردان شرکت نداشته است) به نکته مهم دیگری اشاره کرد و آن این که چنین اختلالی باید زندگی زنان و مردانی را که برای آنان چنین تشخیصی داده می‌شود، به طرز قابل توجهی تحت تاثیر قرار داده باشد.
کینگزبرگ تاکید کرد که برخی افراد از کم‌میلی جنسی شکایتی ندارند و به همین دلیل نیازی ندارند که برای درمان اچ‌اس‌دی‌دی اقدام کنند.
کینگزبرگ گفت زنانی که برای درمان به مطب او می‌روند بسیار مضطرب و ناراحتند.
آن‌ها به کینگزبرگ می‌گویند که میل جنسی داشته‌اند اما دیگر ندارند و خلا آن را این گونه توصیف می‌کنند که انگار اگر در جزیره‌ای دورافتاده بدون هیچ فشار و استرسی زندگی کنند هم میل جنسی نخواهند نداشت اما می‌خواهند که میل جنسی‌شان برگردد.
کینگزبرگ گفت: «این‌جور زنان هستند که اچ‌اس‌دی‌دی دارند.»
تجربه‌ای عجیب و غریب
دکتر والجیت دیلو، استاد غدد و متابولیسم در امپریال کالج لندن است که سال‌هاست درباره رابطه میل جنسی کم با کمبود هورمون کیس‌پپتین در حیوانات و انسان‌ها تحقیق می‌کند.
طبق تحقیقات پیشین دیلو، تزریق کیس‌پپتین به مردان سالمی که لیبیدو و میل جنسی آن‌ها مشکلی نداشت، سطح تستسترون و هورمون جسم زرد را که نقش مهمی در عملکرد بیضه در مردان و تخمدان در زنان دارد، در آنان افزایش داد.
جدیدترین تحقیقات دیلو که ۳۲ داوطلب مرد مبتلا به اختلال کم‌فعالی میل جنسی در آن شرکت داشته‌اند، در ژورنال پزشکی جاما منتشر شده است و البته یکی از این مردان، پیتر ۴۴ ساله است.
به گفته دیلو هر مرد مبتلا به این اختلال فکر می‌کند فقط خودش چنین مشکلی دارد اما اچ‌اس‌دی‌دی زاده سیم‌کشی مغز این مردان است: «در مردان مبتلا به اچ‌اس‌دی‌دی، عامل بازدارنده‌ای در مغز فرمان می‌دهد و دقیقا در همان قسمت‌هایی از مغز اتفاق می‌افتد که به فرد فرمان می‌دهد مثلا نباید برهنه در کوچه گشت و همان بخش‌های مغز است که میل جنسی را در فرد مبتلا به این اختلال خاموش می‌کند.»
دیلو گفت که دادن هورمون (کیس‌پپتین) که میل جنسی را بالا می‌برد مثل این است که سیستم معمول افراد مبتلا به چنین اختلالی «هایجک» شود.
مردانی که در تحقیقات دیلو شرکت داشتند هفته‌ای دو بار به آزمایشگاه او رفتند و هر بار اندازه انگیختگی جنسی آنان با دستگاهی اندازه گرفته شد، به آنان تزریق شد و از آنان خواسته شد تا پورنوگرافی تماشا کنند و در حین تماشای پورن، مغز آن‌ها با امآرآی اسکن شد.
اسکن مغزی داوطلبان پس از تزریق کیس‌پپتین تغییرات قابل توجهی نشان داد و عملکرد بخش‌هایی از مغز که رفتار بازدارنده نشان می‌دادند، کند شد و دیگر قسمت‌های مغز که به میل جنسی مرتبط هستند، شروع به چراغ زدن کردند.
یافته ویلو نشان داد پاسخ جنسی داوطلبان به تصاویر پورنوگرافیک پس از تزریق کیس‌پپتین تا ۵۶ درصد افزایش یافته و هیچ اثرات جانبی هم با آن دوز «خیلی خیلی کوچک» برای داوطلبان مرد وجود نداشته است.
پیتر پس از درمان بلافاصله متوجه افزایش میل جنسی‌اش شد، زندگی جنسی‌اش سر و سامان گرفت و پارتنرش هم فرزند اولش را حامله شد.
اگرچه تحقیقات والجیت دیلو دوام تاثیر کیس‌پپتین را مورد بررسی قرار نداده است اما زندگی پیتر تا همین جای کار هم از این رو به آن رو شده است.
او گفت که دوام تزریق کیس‌پپتین برای او خوب بوده چون میل جنسی او (چند سالی پس از درمان) هنوز خیلی بهتر از قبل از آن است و تولد فرزند اولش هم تاثیری روی میل جنسی او نداشته است.
او به سی‌ان‌ان گفت که فرزند دومش هم در راه است و برخلاف نظرات معمول که «میل جنسی با تولد فرزندان کم می‌شود»، چنین چیزی برای او رخ نداده است.
تحقیقات بیشتری نیاز است
اگرچه پیتر تاثیرات طولانی‌مدت مثبتی را شاهد بوده اما به نظر التاف باید زمان بیشتری داد تا تاثیر کیس‌پپتین مشخص شود.
او تاکید کرد که باید درباره تاثیر کلی چنین درمانی محتاط بود و اگرچه آنچه برای پیتر رخ داده فوق‌العاده است اما تحلیل پژوهش‌های متکی بر امآرآی دشوار است و قطعی هم نیست.
به باور التاف، میل جنسی بسیار پیچیده است و ترکیبی از عملکرد مغز و هورمون، عشق، «شراب و گل سرخ» است.
به گفته او تحقیق والجیت دیلو امیدبخش است اما باید با شمار داوطلبان بیشتری انجام شود.
خود دیلو هم تاکید کرد که حتی اگر تحقیقات بر فواید کیس‌پپتین صحه بگذارد، معالجه پزشکی جایگزین برقراری گفت‌وگوی کارآمد درباره سکس میان زوج‌ها نیست.
دیلو گفت که مشکلات جنسی در جامعه تابو هستند اما هر چه بیشتر از آن‌ها حرف زده می‌شود، بیشتر معلوم می‌شود که این مشکلات چقدر رایج‌اند.
او گفت: «اگر کسی به سکس بی‌میل نیست که هیچ اما اگر هم چنین اتفاقی افتاده ممکن است دلیل آن بر هم خوردن رابطه، ناراحتی و کاهش کیفیت زندگی باشد.»