سرطان دهانه رحم یکی از شایع‌ترین و کشنده‌ترین بیماری‌های زنان است که با وجود نرخ بالای مبتلایان، همچنان باورهایی غلط ناشی از نشر اطلاعات نادرست درباره آن وجود دارد. باورهایی که می‌توانند تهدید کننده و خطر آفرین باشند.

ماه ژانویه در تقویم بسیاری از کشورها ماه آگاهی‌بخشی در مورد سرطان دهانه رحم است.

هدف از این نام‌گذاری، توجه و دسترسی بیشتر افراد به اطلاعات درست، آگاهی در مورد علل بروز سرطان دهانه رحم، از بین بردن باورهای غلط در مورد آن و تشویق افراد به مراقبت از سلامت خود است.

بر اساس آمار سازمان جهانی بهداشت (WHO)، سرطان دهانه رحم چهارمین سرطان شایع در بین زنان در سراسر جهان است که در سال ۲۰۲۰ حدود ۶۰۴ هزار مورد جدید و ۳۴۲ هزار مرگ و میر ناشی از آن تخمین زده می‌شود.

با وجود چنین آماری درک اهمیت آگاهی‌رسانی در مورد این سرطان پررنگ‌تر می‌شود.

در ادامه تعدادی از عمده باورهای اشتباه درباره این بیماری آمده است.

قابل درمان نبودن سرطان دهانه رحم

یک باور رایج در مورد سرطان دهانه رحم، قابل درمان نبودن آن است.

با وجود این به گفته دکتر مگال سنگاوی، انکولوژیست (سرطان‌شناس) از بیمارستان وکهارت در بمبئی، واقعیت بسیار خوش‌بینانه‌تر است.

سرطان دهانه رحم نه تنها قابل درمان است بلکه روش‌های غربالگری پیشرفته می‌توانند آن را حتی در مراحل پیش‌سرطانی شناسایی کنند.

این مساله بر اهمیت غربالگری منظم به‌عنوان ابزاری قدرتمند برای پیشگیری و مداخله زودهنگام در سرطان دهانه رحم تاکید می‌کند.

بیماری طبقات فرودست جامعه

یکی دیگر از باورهای رایج این است که سرطان دهانه رحم به افراد طبقات اجتماعی-اقتصادی پایین منحصر می‌شود.

بیشترین میزان بروز سرطان دهانه رحم و مرگ و میر ناشی از آن در کشورهای با درآمد کم و متوسط است. این موضوع نشان‌دهنده نابرابری‌های موجود برای دسترسی به واکسیناسیون HPV ملی، غربالگری دهانه رحم و خدمات درمانی و عوامل اجتماعی و اقتصادی در این جوامع است.

با وجود این باید این حقیقت را به روشنی در نظر داشت که سرطان دهانه رحم می‌تواند افراد را در گروه‌های جمعیتی مختلف تحت تاثیر قرار دهد.

فارغ از وضعیت اجتماعی و اقتصادی، افراد دارای شریکان جنسی متعدد یا افرادی با سیستم ایمنی ضعیف، بیشتر از سایرین در معرض خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم قرار دارند.

درک این موضوع که خطر این بیماری فراتر از مرزهای اجتماعی-اقتصادی گسترش می‌یابد، برای از بین بردن باورهای غلط، ارتقای آگاهی و تلاش‌های پیشگیرانه بسیار مهم است.

واکسیناسیون منجر به ایمنی کامل می‌شود

باور نادرست سوم مربوط به این فرضیه است که واکسیناسیون، کاملا افراد را در برابر ابتلا به سرطان دهانه رحم ایمن می‌کند و بنابراین نیازی به غربالگری ندارند.

هر چند در عمل، واکسن‌های سرطان دهانه رحم بسیار موثرند و سطح قابل توجهی از ایمنی ایجاد می‌کنند اما در نهایت منجر به حصول پیشگیری ۱۰۰ درصد نمی‌شوند.

طبق گزارش انجمن تحقیقات سرطان آمریکا (AACR)، سه واکسن گارداسیل، گارداسیل ۹ و سرواریکس مورد تایید سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) هستند.

این واکسن‌ها از بروز عفونت و سرطانی شدن سلول‌های دهانه رحم به وسیله زیر گروه‌های خاصی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) از جمله نوع ۱۶ و ۱۸ جلوگیری می‌کنند. دو نوع HPV پرخطری که باعث بروز حدود ۷۰ درصد از سرطان‌های دهانه رحم می‌شوند.

در کشورهای پیشرفته، واکسیناسیون برای پیشگری و موثر بودن، از سنین ۹ تا ۱۴ سالگی هم در دختران و هم در پسران انجام می‌شود.

در کنار واکسیناسیون، تست‌های غربالگری و بررسی دهانه رحم از سن ۳۰ سالگی روشی موثر در تشخیص بیماری‌های دهانه رحم از جمله سرطان است.

در نتیجه، تشخیص این نکته ضروری است که واکسیناسیون نباید به عنوان جایگزینی برای روش‌های غربالگری منظم مانند پاپ اسمیر باشد.

این واکسن‌ها مکمل روش غربالگری هستند اما ایجاد ایمنی مطلق را تضمین نمی‌کنند.

با بررسی باورهای اشتباهی مانند موارد ذکر شده، این موضوع روشن می‌شود که برای پیشگیری موثر از بروز سرطان دهانه رحم یک رویکرد چند وجهی ضروری است.

این استراتژی جامع، افراد را قادر می‌سازد تا در مورد سلامتی خود تصمیماتی آگاهانه بگیرند و رویکرد پیشگیرانه‌شان را برای جلوگیری از ابتلا به سرطان دهانه رحم تقویت کنند.

با درک این موضوع که سرطان دهانه رحم «هم قابل درمان و هم قابل پیشگیری» است و با توجه به رویکرد ترکیبی واکسیناسیون و غربالگری، می‌توانیم به سمت آینده‌ای پیش برویم که در آن تصورات غلط، مانع پیشگیری و کنترل موثر این بیماری کشنده نشوند.