یک روزنامه چاپ تهران گزارش داد که آمار نزاع‌ها و درگیری‌ها در ایران در سال ۱۴۰۲ نسبت به ۷ سال گذشته آن، به بالاترین حد خود یعنی بالای ۲۵۰ هزار مورد رسیده است.
روزنامه هم‌میهن در گزارشی از سخنرانی‌های «سمپوزیوم ملی علیه خشونت»، نوشت که شرکت‌کنندگان در این نشست سعی کردند آخرین وضعیت خشونت در این روزهای ایران را به طور دقیق بررسی کنند.
بر اساس این گزارش، فهیمه نظری، جامعه‌شناس و پژوهشگر مسائل اجتماعی ایران در این سمپوزیوم به آمار قتل‌های ناموسی در ایران اشاره کرد و آن را «وحشتناک» دانست.
او گفت بر اساس آمار دو ماه اول سال جاری، ۲۳ زن توسط پدر، همسر، برادر یا خواستگار به قتل رسیدند.
این جامعه‌شناس افزود: «رکورد نزاع و درگیری در ایران با یک رشد هشت درصدی روبه‌روست و فقط در سال ۱۴۰۲ نسبت به هفت سال اخیر، این آمارها به بالاترین حد خود یعنی بالای ۲۵۰ هزار نزاع رسیده است.»
نظری با تاکید بر این که «ایران در زمره نگران‌ترین، خشمگین‌ترین و مضطرب‌ترین مردم جهان است»، به اعتراضات در اصناف مختلف اشاره کرد و گفت: «گروه‌های زیادی مانند پزشکان، کارگران و معلمان مطالبات فراوانی دارند، اما موانع و نظام فرادست و فرودست باعث می‌شوند این خشم‌ها فروخفته شوند و دیدیم که بسیاری از پزشکان دست به خودکشی زدند.»
سال گذشته، در یک نشست در روز جهانی پیشگیری از خودکشی، کارشناسان درباره آمار بالای خودکشی پزشکان در ایران هشدار دادند و همچنین اعلام شد که بر اساس یک تحقیق در ایران ۳۴ درصد از دستیاران پزشکی، افکار خودکشی داشته‌اند.
همچنین در «سمپوزیوم ملی علیه خشونت»، مهران صولتی، یک جامعه‌شناس دیگر تاکید کرد که «تلاش حکومت برای کنترل‌پذیری جامعه یکی از مصادیق اعمال خشونت است».
او گفت: «ما در حوزه اقتصاد همچنان با اقتصاد دستوری روبه‌رو هستیم. در بحث فرهنگ نیز با نوعی فرهنگ کنترل‌شده روبه‌رو هستیم که مقوله سانسور در آن نقش پررنگی دارد. در بحث خانواده به‌ویژه در لایحه فرزندآوری و جوانی جمعیت شاهد مداخله افسارگسیخته حکومت در خانواده‌ها، تنظیم خانواده، شیوه فرزندآوری یا تعداد فرزندان روبه‌رو هستیم.»
این اولین بار نیست که گزارش‌هایی درباره افزایش خشونت در ایران منتشر می‌شود.
سال گذشته، روزنامه شرق با استناد به آمارهای رسمی منتشر شده در رسانه‌ها، از قتل دست‌کم ۱۶۵ زن در ایران طی دو سال و از سوی مردان خانواده خود خبر داد و نوشت از خرداد ۱۴۰۰ تا فاصله یک سال بعد از آن، در هر چهار روز، به‌طور میانگین یک زن‌کشی در کشور رخ داد.
بر اساس گزارش شرق، تنها در سه ماه نخست ۱۴۰۲ دست‌کم ۲۷ زن بنا بر دلایل مبتنی بر «ناموس» از سوی شوهر یا پدر خود به قتل رسیدند.
به اعتقاد بسیاری از فعالان حقوق زنان در نقاط مختلف کشور، زن‌کشی‌های زیادی هم رخ می‌دهد که عامدانه خبری از آن مخابره نمی‌شود.